Гжэллю называюць вялікі раён пад Масквой, які аб'ядноўвае 27 вёсак. Але звычайна гэтым словам называюць від рускага народнага роспісу, які вядомы ва ўсім свеце. Ганчарнае рамяство развівалася тут здаўна, а з сярэдзіны 17 стагоддзя ў Гжэлі здабывалі каштоўныя гатункі гліны. Тады прыродны матэрыял выкарыстоўвалі для аптэкарскіх патрэб, а дакладней – для вырабу «алхімічнага» посуду.
Да сярэдзіны 18 стагоддзя ў Гжэлі рабілі звычайныя для таго часу вырабы – посуд, цэглу, ганчарныя трубы, кафлю, а таксама дзіцячыя цацкі. Але ў сярэдзіне стагоддзя Гжэль стала самым буйным у Расіі цэнтрам па вытворчасці маёлікі. Затым у гэтай мясцовасці наладзілі вытворчасць паўфаянсу, фаянсу, з часам быў заснаваны фарфоравы завод.
Посуд распісвалі арнаментамі з ужываннем зялёнага, жоўтага, сіняга колераў. Але менавіта сіняе каляровае рашэнне стала галоўным, вызначальным для гэтага віду размалёўкі.
Для нанясення арнаментаў прымяняецца спецыяльная азбука мазкоў, якая ў кожнага майстра можа мець свае асаблівасці. У аснове большасці ўзораў знаходзіцца мазок-кропелька, пры дапамозе якога малююцца лісце, сцябло, кветкі. Мазок ценямі – гэта адваротны мазок у адзін бок з пераходам ад цёмнага адцення да светлага. Самымі папулярнымі ўзорамі з'яўляюцца гжэльская ружа з размашыстымі буйнымі мазкамі і птушка.
